Parçalanma Sonrası Tek Ebeveynli Ailede Çocuk

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. (2019). Tek ebeveynli aileler. https://www.aile.gov.tr/media/4775/01_07_tek-ebeveynli-kitab%C4%B1.pdf (Erişim tarihi, 02.01.2025).

Alkan, E.Ö., (2018). Aile parçalanmasının çocuğun okul başarısına etkisi. Karadeniz Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 4 (5), 167-225.

Alman İstatistik Ofisi (Das Statistische Bundesamt). (2023). Family forms. https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Haushalte-Familien/Tabellen/2-4-lr-familien.html (Erişim tarihi, 14.10.2024)

Amerika Birleşik Devletleri Nüfus Sayım Bürosu (U.S. Census Bureau). (2022). Population data. https://data.census.gov/mdat/#/ (Erişim tarihi, 20.09.2024).

Amerikan Pediatri Akademisi (American Academy of Pediatrics), (2009). Tobacco Use: a Pediatric Disease. Pediatrics.124 (5), 1474–87.

Atila Demir, S., Genç Çelebi, Ş., (2017). Tek ebeveynli ailelerin sorunları: Nitel bir araştırma. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (13), 111-128.

Avan, H., Koç, E.T., Vural, B., (2020). Çocukla terapötik iletişim ve oyun. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi. 1 (2), 62-69.

Avrupa İstatistik Ofisi (European Statistical Office-Eurostat). (2022). Crude divorce rates. https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/tps00216/default/table?lang=en (Erişim tarihi, 25.09.2024)

Avrupa İstatistik Ofisi (European Statistical Office-Eurostat). (2022). Marriage and divorce statistics. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Marriage_and_divorce_statistics (Erişim tarihi, 25.09.2024).

Aydıner Boylu, A., Öztop, H., (2013). Tek ebeveynli aileler: Sorunlar ve çözüm önerileri. Sosyoekonomi Dergisi. 19 (19), 207-220.

Barbieri, D., Huchet, M., Janeckova, H., Karu, M., Luminari, D., Madarovo, Z., (2016). Poverty, gender and intersecting inequalities in the EU, Review of the implementation of Area A: Women and Poverty of the Beijing Platform for Action. (2016). https://eige.europa.eu/sites/default/files/documents/ti_pubpdf_mh0416244enn_pdfweb_20161208181320.pdf (Erişim tarihi, 12.06.2024)

Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, (2011). Tek Ebeveynli Aileler. https://www.aile.gov.tr/uploads/athgm/uploads/pages/arastirmalar/tek-ebeveynli-aileler.pdf (Erişim tarihi, 20.09.2024)

Bello, C.B., Irinoye, O., Akpor, O.A., (2018). Health status of families: A comparative study of one-parent and two-parent families in ondo state, Nigeria. African Journal of Primary Health Care & Family Medicine, 10 (1). e1-e8. Doi:10.4102/phcfm. v10i1.1550

Bezin, E., Verdier, T., Zenou, Y., (2020). Crime, broken families, and punishment. SSRN Electronic Journal. Doi:10.2139/ssrn.3200773

Bilici, A.B., (2014). Boşanma sürecinin çocuklar üzerindeki psikososyal etkileri. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 18 (2), 79-110.

Bird, Y., Staines-Orozco, H., Moraros, J., (2016). Adolescents’ smoking experiences, family structure, parental smoking and socio-economic status in ciudad juárez, Mexico. International Journal for Equity in Health, 15 (1), 29. Doi:10.1186/s12939-016-0323-y

Birleşik Krallık Ulusal İstatistik Ofisi (Office for National Statistics). (2023). Households by type of household and family, regions of England and Great Britain constituent countries. https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/birthsdeathsandmarriages/families/datasets/householdsbytypeofhouseholdandfamilyregionsofenglandandgbconstituentcountries (Erişim tarihi, 10.09.2024)

Birleşmiş Milletler, (1989). Çocuk hakları sözleşmesi, Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. UNICEF: https://www.unicef.org/turkey/%C3%A7ocuk-haklar%C4%B1na-dair-s%C3%B6zle%C5%9Fme (Erişim tarihi, 01.05.2020).

Canatan, K., Arıcan, B., (2019). Tek ebeveynli kadınların sosyal psikolojik sorunları ve bu sorunlarla baş etme yöntemleri. Çekmece İZÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (14), 109-128.

Canatan, K., Bilge, Y., Çapar, H., (2019). Tek ebeveynli aile bağlamında yaşayan annelerin sosyal ve psikolojik problemleri: Küçükçekmece örneği. Turkish Studies-Social Sciences. 14 (4), 1331-1354. Doi: 10.29228/TurkishStudies.23314

Chen, J., Chen, Z., (2023). A study of the mechanism for intergenerational transmission of gender roles in single-parent families. Heliyon, 9 (12), e22952. https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2023.e22952.

Conk, Z., Başbakkal, Z., Yılmaz, H.B., Bolışık, B., (2018). Pediatri hemşireliği. Çocuk Sağlığına genel bakış, 2. baskı. Ankara: Akademisyen Kitabevi, 35-41, ISBN: 978-605-81550-2-2 (ss. 23-39).

Demirel, B., Buz, S., (2021). Tek ebeveynli hanelerdeki kadınların rol ve sorumluluklarındaki değişimler ve deneyimledikleri güçlükler. Akademik Hassasiyetler Dergisi, 8 (17), 157-192.

Ekonomik İş Birliği ve Kalkınma Örgütü (Organisation for Economic Co-operation and Development). (2020). Family size and household composition. https://webfs.oecd.org/Els-com/Family_Database/SF_1_1_Family_size_and_composition.pdf (Erişim tarihi, 25.09.2024).

Er, H., Bartan, M., (2019). Okul öncesi öğretmenlerinin tek ebeveynli aileden gelen çocuklara ilişkin görüşleri ve uygulamalarının incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 20 (2), 364-383.

Fowler, C., Rossiter, C., Bigsby, M., Hopwood, N., Lee, A., Dunston, R., (2012). Ebeveynlerle ortak çalışma: Çocuk ve aile sağlığı hemşireliğinde uygulama yeniliğinin deneyimi ve zorluğu. Klinik Hemşirelik Dergisi, 21 (22), 3306-3314.

Gözler, K., (2019). Türk Anayasa hukuku, ailenin korunması ve çocuk hakları. 3. baskı. Bursa: Ekin Yayınevi.

Guo, T., Jiang, D., Kuang, J., Hou, M., Gao, Y., Herold, F., Taylor, A., Huang, Y., Chen, Y., (2023). Mindfulness group intervention improved self-compassion and resilience of children from single-parent families in Tibetan areas. Complementary Therapies in Clinical Practice, 51, 101743. https://doi.org/10.1016/j.ctcp.2023.101743.

Karaca Çiftçi, E., Aydın, D., (2017). Engelli çocuk ve oyun. Turkiye Klinikleri. 3 (3), 176-84.

Koşar, D., (2022). Okul ve aile arasında yaşanan sorunlara ve bu sorunların çözümüne ilişkin öğretmen görüşleri. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi. 57 (4), 2890-2902.

Lee, S.H., Yoo, H., (2024). Therapeutic communication using mirroring interventions in nursing education: A mixed methods study. Asian Nursing Research, 18 (5), 435-442.

Lut, I., Woodman, J., Armitage, A., Ingram, E., Harron, K., Hardelid, P., (2021). Health outcomes, healthcare use and development in children born into or growing up in single-parent households: a systematic review study protocol. BMJ Open. 11(2), e043361. doi: 10.1136/bmjopen-2020-043361.

McGuirk, K.R.J., Mai, T.X., (2016). The impact of broken family on child outcomes: Psychology and decission fort he future marriage. The International Conference on Education and Social Integration. Ton Duc Thang University, Ho Chi Minh City, Vietnam.

Mullins, L.L., Cortney, W.C., Chaney, J.M., Elkin, T.D., Wiener, L., Hullmann, S.E., (2011). The relationship between single-parent status and parenting capacities in mothers of youth with chronic health conditions: The mediating role of income, Journal of Pediatric Psychology, 36 (3), 249–257.

Nishioka, D., Saito, J., Ueno, K., Kondo, N., (2021). Single-parenthood and health conditions among children receiving public assistance in Japan: a cohort study. BMC Pediatr. 21 (1), 214. Doi: 10.1186/s12887-021-02682-4.

Ortigueira, S., Siassi, N., (2023). On the optimal reform of income support for single parents. Journal of Public Economics, 225, 104962.

Oshi, S.N., Abel, W.D., Agu, C.F., Omeje, J.C., Smith, P.W., Ukwaja, K.N., Roomes, T.R., Meka, I.A., Weaver, S., Rae, T., Oshi, D.C. (2018). Single parent family structure as a predictor of alcohol use among secondary school students: Evidence from Jamaica. Asian Pacific Journal of Cancer Prevention, Doi: 10.22034/APJCP.2018.19.S1.19.

Özyürek, A., Özpınar, H., Okcu, A., Kabakuş, B.S., Öksüzoğlu, Ş., Fikir, S., (2019). Yetişkinlerin aile değerlerinin kişisel bazı değişkenlere göre incelenmesi. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 121-133. Doi: 10.21733/ibad.606044

Parlak, Z., Ak, Y., (2022). Çalışan yoksulluğu; AB VE Türkiye’de durum analizi. Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 13 (1), 117-143.

Paul, K.O., (2019). A critical examination of broken homes in Nigeria. Scholarly Journals. 10 (1), 247-257.

Piper, S.M., (2011). Community empowerment for health visiting and other public health nursing. Community Practitioner. 84, 28–31.

Powell, B., Hamilton, L., Manago, B., Cheng, S., (2016). Implications of changing family forms for children. Annual Review of Sociology, 42 (1), 301–322. Doi:10.1146/annurev-soc-081715-074444

Setiawati, D., Mega Islamarinda, K., Nuryono, W., Naqiyah, N., (2018). Counselors’ role to improve the resilience broken home students of junior high school. Advances in Social Science, Education and Humanities Research. 212, 524-527. Doi: 10.2991/icei-18.2018.113

Şepitci Sarıbaş, M., Gültekin Akduman, S., (2019). 5-6 Yaş çocuklarının okula uyum becerilerinin bazı aile özelliklerine göre incelenmesi. Journal of World of Turks. 11 (2), 271-293.

Tallon, M.M., Kendall, G.E., Priddis, L., Newall, F., Young, J., (2017). Barriers to addressing social determinants of health in pediatric nursing practice: An integrative review. Journal of Pediatric Nursing, 37, 51–56. Doi: 10.1016/j.pedn.2017.06.009

Tanrıverdi, D., Özgüç, S., (2019). Parçalanmış ve tam aileye sahip çocukların/ergenlerin şiddete yönelik tutumları ve saldırganlık davranışlarının karşılaştırılması. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 10 (3), 165-172.

Tosun, E., (2023). Okul-aile işbirliğinin öğrenci başarısına etkisi. https://www.researchgate.net/publication/376456899_Okul Aile_Isbirliginin_Ogrenci_Basarisina_Etkisi (Erişim tarihi, 10.06.2025).

Törüner, K.E., Büyükgönenç, L., (2023). Çocuk Sağlığı, Temel hemşirelik yaklaşımları. Çocuk sağlığı (pediatri) hemşireliği, 2. Baskı, Ankara: Nobel Tıp Kitabevi, 18-32, ISBN: 9786257564786 (ss.19-23, 37-40).

Türkiye İstatistik Kurumu, (2023). Evlenme ve Boşanma İstatistikleri. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Evlenme-ve-Bosanma-Istatistikleri-2023-53707#:~:text=Bin%20n%C3%BCfus%20ba%C5%9F%C4%B1na%20d%C3%BC%C5%9Fen%20evlenme,binde%206%2C63%20olarak%20ger%C3%A7ekle%C5%9Fti.&text=Bo%C5%9Fanan%20%C3%A7iftlerin%20say%C4%B1s%C4%B1%202022%20y%C4%B1l%C4%B1nda,binde%202%2C01%20olarak%20ger%C3%A7ekle%C5%9Fti. (Erişim tarihi, 13.09.2024).

Türkiye İstatistik Kurumu. (2023). İstatistiklerle Aile. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Istatistiklerle-Aile-2023-53784 (Erişim tarihi, 25.09.2024).

Xue, W., Heffernan, C., (2021). Therapeutic communication within the nurse–patient relationship: A concept analysis. International Journal of Nursing Practice. 27 (6), e12938. doi.org/10.1111/ijn.12938

Vinitha, S.J., (2022). Therapeutic communication in nursing profession. Galore International Journal of Applied Sciences and Humanities. 6 (1), 18-21. https://doi.org/10.52403/gijash. 20220103

Zeren, F., Kılınç Savrul, B., (2017). Kadınların işgücüne katılım oranı, ekonomik büyüme, işsizlik oranı ve kentleşme oranı arasındaki saklı koentegrasyon ilişkisinin araştırılması. Yönetim Bilimleri Dergisi. 15 (30), 87-103.